Jacqueline Roelofs-van der Linden

Na twintig eeuwen teruggekomen,

heb jij opnieuw geen plaats gevonden.

Die jou aanbidden met hun monden,

hebben je wrevelig weggezonden:

je stoort hun comfortabel dromen.

Opnieuw wordt jij door hoge heren

vol schrik en achterdocht ontvangen:

jij schaadt gevestigde belangen.

Ja, vastgenageld, opgehangen,

zo was je beter te hanteren.

Je denkt te schuilen in de kerken,

die jou deels vrezen of verachten.

Zij koesteren andere gedachten

over de Heer die zij verwachten,

die past in godgeleerde werken.

Jouw komst betekent voor de rijken

een feest van overdadig eten.

Welvaart verstikt zo hun geweten,

dat zij jouw ware aard vergeten,

terwijl de armen buiten staan te kijken.

Heb ik je wel een plaats gegeven

en jou herkend als mensen lijden ?

Open mijn hart, kom mij bevrijden.

Geef mij de kracht met jou te strijden;

gestalte aan je komst te geven.