Jacqueline Roelofs-van der Linden

PSALM VAN DE VLUCHTELING

Hoe eenzaam ben ik, in een land van vreemden,

een werelddeel, waar ik niet welkom ben.

Door velen niet gezien, of weggekeken;

ogen vol argwaan, of juist afgewend.

Geen mens groet mij op straat, ik ben een niemand:

ik hoor hier niet, dus heb ik ook geen naam.

Zij spreken niet mijn taal, verstaan mij niet;

hun oren zijn gesloten voor mijn stem.

Het lot, dat mij hier bracht, wordt niet begrepen

en mijn verhaal daarvan wordt niet geloofd.

Zo slijt ik nu mijn jaren zonder toekomst,

en loodzwaar slepen zich de dagen voort.

Nog steeds word ik gemarteld, nu door heimwee

en angst om wat mijn ouders wordt gedaan.

Verlangend naar mijn broeders en mijn zusters,

nu overal ter wereld opgejaagd.

Is er dan niemand meer, die mij wil kennen,

geen oog dat mij wil zien, geen oor dat hoort?

Is er geen hand meer, die mij vast wil houden?

Ik vluchtte voor de dood: is dit dan leven?